Τα ινομυώματα αποτελούν καλοήθη μορφώματα της μήτρας και προέρχονται από τον μυικό ιστό αυτής. Τα ινομυώματα είναι ορμονο-εξαρτώμενοι όγκοι, δηλαδή είναι δυνατόν να αυξάνουν σε μέγεθος και όγκο για όσο χρονικό διάστημα η γυναίκα έχει περίοδο. Ταχεία αύξηση ενός ινομυώματος μπορεί να εγείρει κάποιες ανησυχίες αν και τα ινομυώματα είναι καλοήθη στην συντριπτική τους πλειοψηφία με τον εκφυλισμό ενός ινομυώματος σε κακοήθη όγκο (σάρκωμα) να εμφανίζεται σε ποσοστό κάτω από 1%. Ανάλογα με την τοπογραφία τους διακρίνονται σε:
- Υποβλενογόνια τα οποία εντοπίζονται κάτω από το εσωτερικό στρώμα της μήτρας και αφαιρούνται με υστεροσκόπηση
- Ενδοτοιχωματικά τα οποία αφαιρούνται με λαπαροσκόπηση
- Υπο-ορογόνια τα οποία εντοπίζονται κάτω από το εξωτερικό τοίχωμα της μήτρας και αφαιρούνται συνήθως με λαπαροσκόπηση.
Κλινική εικόνα
Τα ινομυώματα μπορεί να εμφανιστούν με τα παρακάτω συμπτώματα: μητρορραγίες, με μεγάλη απώλεια αίματος στην περίοδο, αναιμία επιγαστραλγία, συμπτώματα από τη συμπίεση άλλων οργάνων της πυέλου (ουροδόχος κύστη, ουρητήρες, έντερο) από το ινομύωμα, υπογονιμότητα, καθ’έξιν αποβολές.
Διάγνωση
Η κλασική γυναικολογική εξέταση μπορεί να ανιχνεύσει ευμεγέθη ινομυώματα, όμως το ενδοκολπικό γυναικολογικό υπερηχογράφημα αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για την ανίχνευση και παρακολούθηση των ινομυωμάτων. Η μαγνητική τομογραφία είναι χρήσιμη σε κάποιες περιπτώσεις ιδίως για την διαφορο-διάγνωση εκφυλισμένων ινομυωμάτων (αδενομύωση-σάρκωμα).
Θεραπεία
• Η συντηρητική αντιμετώπιση με χορήγηση Gn-RH αγωνιστών (ή και άλλων ορμονικών σκευασμάτων) φαίνεται να επιτυγχάνει προσωρινά συρρίκνωσή των ινομυωμάτων και ύφεση των αιμορραγιών οι οποίες όμως υποτροπιάζουν μετά το πέρας της θεραπείας.
• Χειρουργική αφαίρεση. Τα ινομυώματα χειρουργούνται όταν αιμορραγούν, όταν η θέση τους εμποδίζει μια πιθανή εγκυμοσύνη, ή όταν λόγω μεγέθους προκαλούν πίεση-πόνο στα όργανα της πυέλου. Η αφαίρεση ενός ινομυώματος δεν αποτελεί αντένδειξη για μια μελλοντική εγκυμοσύνη, με μόνο περιορισμό την σχετική ένδειξη για καισαρική η οποία τίθεται μετά. Τα τελευταία χρόνια η λαπαροσκοπική αφαίρεση κερδίζει έδαφος έναντι της ανοιχτης μεθόδου λόγω του μικρού χρόνου νοσηλειας και τησ ταχέιας ανάρρωσης των ασθενών. Υστεροσκοπικά επίσης εξαιρούνται με μεγάλη επιτυχια τα υποβλενογόνια ινομυώματα.
